آزمایش ژنتیکی برای سندرم های استعداد ارثی ابتلا به سرطان 

• در این مطلب موضوعات زیر را از نظر خواهید گذراند:

• آزمایش ژنتیکی چیست؟

• آیا فردی که نوعی استعداد ارثی  برای ابتلا به سرطان دارد، حتما به سرطان مبتلا می شود؟

• چه آزمایشهای ژنتیکی‌ای جهت ارزیابی خطر ابتلا به سرطان موجود است؟

• چه افرادی لازم است که برای ارزیابی خطر ابتلا به سرطان، آزمایش ژنتیکی را مد نظر قرار دهند؟

• نقش مشاوره ژنتیکی در آزمایش ژنتیکی جهت تشخیص سندرم سرطان ارثی چیست؟

• آزمایش ژنتیکی چگونه انجام می شود؟

• نتایج آزمایش ژنتیکی به چه معنی است؟

• آشنایی با چند مورد از فواید آزمایش ژنتیکی برای سندرمهای استعداد ارثی ابتلا به سرطان 

• آشنایی با چند مورد از مضرات احتمالی آزمایش ژنتیکی برای سندرمهای استعداد ارثی ابتلا به سرطان 

• چه تحقیقاتی به منظور بهبود آزمایشات ژنتیکی مربوط به سرطان در حال انجام است؟

آزمایش ژنتیکی چیست؟

آزمایش ژنتیکی به منظور یافتن تغییرات (تفاوت های) ارثی خاصی در ژن های فرد (در مقایسه با افراد سالم جمعیت) صورت می گیرد. تغییرات ژنتیکی می توانند بر روی ابتلا به بیماری ها اثراتی مضر، مفید، خنثی (بدون تأثیر) یا اثراتی ناشناخته یا نامشخص داشته باشند. به نظر می رسد در برخی ژن ها تغییرات مضر با افزایش خطر ابتلا به سرطان همبستگی دارند. تصور می شود این تغییرات ارثی در بروز حدود 5 تا 10٪ از کل سرطان ها نقش دارند.

به نظر می رسد که سرطان گاه می تواند "در خانواده ها جاری گردد"، حتی اگر این سرطان ناشی از یک تغییر ژنتیکی (ارثی) نباشد. به عنوان مثال یک محیط مشترک یا شیوه زندگی مشترک - مانند مصرف دخانیات - می تواند باعث ایجاد سرطانهای مشابه در بین اعضای خانواده شود. با این حال الگوهای مشخصی که در اعضای یک خانواده دیده می شود - مانند نوع سرطانی که بروز می یابد، سایر عارضه های غیر سرطانی قابل مشاهده و سنینی که سرطان به طور معمول در آنها بروز می یابد - ممکن است نشانگر وجود استعداد ارثی برای بروز نوع خاصی سرطان باشد.

در حال حاضر ژنهای دخیل در بسیاری از سندرمهای استعداد ارثی ابتلا به سرطان، شناسایی شده اند. بررسی اینکه آیا فرد برای نوع خاصی ژن تغییریافته مضر ناقل است یا خیر، می تواند تأیید کند که آیا یک عارضه واقعاً نتیجه نوعی سندرم ارثی است یا خیر. آزمایش ژنتیکی همچنین برای تعیین این مطلب مورد استفاده قرار گیرد که آیا آن دسته از اعضای خانواده که (هنوز) مبتلا به سرطان نشده اند، ناقل ژن تغییریافته مضری - که یکی از اعضای خانواده ناقل آن است - هستند یا خیر (به عبارت دیگر مستعد ابتلا به سرطان هستند یا خیر).

نوع دیگری از آزمایش ژنتیکی به نام توالی یابی DNA تومور، گاها برای تعیین این مطلب انجام می شود که آیا سلول های سرطانی افرادی که سرطانشان از قبل مشخص شده، دارای تغییرات ژنتیکی هستند یا خیر. دانستن  وجود چنین تغییراتی ممکن است در امر درمان سرطان مفید واقع گردد. اگرچه برخی از این تغییرات سلول های سرطانی ممکن است قابل توارث باشند اما بیشتر آنها به طور تصادفی در طول زندگی فرد اتفاق می افتند. آزمایش ژنتیکی سلولهای توموری در لینک توالی یابی DNA تومور در درمان سرطان مورد بررسی قرار گرفته است.

آیا فردی که نوعی استعداد ارثی  برای ابتلا به سرطان دارد، حتما به سرطان مبتلا می شود؟

خیر، حتی اگر نوعی استعداد ابتلا به سرطان در یک خانواده وجود داشته باشد، لزوماً به معنای آن نیست که هرکسی که آن تغییر را به ارث برده باشد حتما به سرطان مبتلا می شود. اینکه آیا یک فرد مفروض که ژنی تغییریافته دارد، سرطان را بروز می دهد یا خیر، تحت تأثیرعوامل مختلفی است. یکی از این عوامل قدرت تبارز ژن تغییریافته است. هنگامی که همه افرادی که دارای یک ژن تغییریافته هستند به بیماری مرتبط با آن ژن تغییریافته مبتلا نشوند، گفته می شود که قدرت تبارز آن ناقص یا کاهش یافته است. سندرمهای سرطان ارثی همچنین می توانند در میزان بیان شدگیشان با همدیگر متفاوت باشند - یعنی ممکن است افرادی که ژن تغییریافته را به ارث می برند، در شدت بروز علائم و نشانگان سندرم مربوطه - از جمله بروز سرطانهای مرتبط با آن ژن تغییریافته - با همدیگر متفاوت باشند. عوامل مربوط به سبک زندگی و مخاطرات محیطی نیز می توانند در بروز بیماری تأثیر بگذارند.

چه آزمایشهای ژنتیکیای جهت ارزیابی خطر ابتلا به سرطان وجود دارد؟

برای مشاهده فهرستی از سندرمهای استعداد ابتلا به سرطان خانوادگی به مروری بر ژنتیک سرطان PDQ مراجعه نمایید که در آن بیش از 50 سندرم سرطان ارثی توصیف شده است. بیشتر این سندرمها ناشی از تغییرات ژنتیکی مضری هستند که تحت الگوی اتوزومی غالب به ارث می رسند - یعنی به ارث بردن تنها یک نسخه تغییر یافته از یک ژن خاص از والدین کافی است تا احتمال ابتلا به سرطان را در فرد افزایش دهد. برای اکثر این سندرم ها، آزمایش های ژنتیکی ای جهت تشخیص تغییرات ژنتیکی مضر در دسترس است.

آزمایشاتی نیز برای تشخیص چندین تغییر ژنتیکی قابل توارث وجود دارد که با سندرم های نامگذاری شده ارتباط ندارند اما معلوم شده که خطر بروز سرطان را افزایش می دهند. مثالهایی از این دست تغییرات ژنتیکی شامل تغییریافته های موجود بر ژن PALB2  (مرتبط با افزایش خطر بروز سرطان پستان و لوزالمعده) ، CHEK2  (سرطان سینه و کولورکتال) ، BRIP1  (سرطان تخمدان) و RAD51C و RAD51D  (سرطان تخمدان) است.

چه افرادی لازم است که برای ارزیابی خطر ابتلا به سرطان، آزمایش ژنتیکی را مد نظر قرار دهند؟

لازم است افراد درگیر این سوال که آیا سابقه خانوادگیشان آنها را در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار می دهد یا خیر، با یک مشاور ژنتیک مشورت کنند.

مشخصات مربوط به سابقه پزشکی خانوادگی یا شخصی فرد - به ویژه ترکیبی از آنها - که ممکن است نشان دهنده نوعی سندرم سرطان ارثی باشد شامل موارد زیر است:

• سرطانی که بطور غیرمعمول در سنین جوانی تشخیص داده شده باشد

• چندین نوع سرطان مختلف در یک فرد رخ داده باشد

• وجود سرطان در هر دو عضو اندام های زوج مانند سرطان در هر دو کلیه یا در هر دو پستان

• چندین نفر از بستگان درجه یک (والدین ، ​​خواهر و برادر یا فرزندان یک فرد) دارای یک نوع سرطان بوده اند (برای مثال اگر مادر ، دخترش و خواهرانش مبتلا به سرطان پستان بوده اند؛ اعضای خانواده ای که به سرطان پستان یا تخمدان مبتلا بوده اند؛ اعضای خانواده ای که به سرطان روده بزرگ و سرطان آندومتر مبتلا بوده اند).

• موارد غیرمعمول برای نوع خاصی از سرطان (به عنوان مثال سرطان پستان در مرد)

• وجود نقایص مادرزادی ای که ارتباط آنها با سندرمهای ارثی سرطان شناخته شده است، مثلا نوع خاصی از رشد غیر سرطانی (خوش خیم) پوست و ناهنجاری های اسکلتی مرتبط با نوروفیبروماتوز نوع 1.

• متعلق بودن به یک گروه نژادی یا قومی که خطر بالای ابتلا به سندرم استعداد ارثی برای نوع خاصی از سرطان در آن گروه شناخته شده است.

• ابتلای چند عضو یک خانواده به سرطان

اگر شخصی نگران است که آیا در خانواده خود سندرم استعداد  ارثی ابتلا به سرطان وجود دارد یا خیر، به طور کلی توصیه می شود ابتدا - در صورت امکان - یکی از اعضای مبتلا به سرطان خانواده تحت مشاوره ژنتیکی و آزمایش ژنتیکی قرار گیرد تا با اطمینان بیشتری گفته شود که آیا بروز سرطان در خانواده ناشی از یک ژن تغییریافته ارثی است یا خیر. آزمایش ژنتیکی معمولاً در صورتی که بر روی یکی از اعضای خانواده که از قبل یا هم اکنون ابتلایش به سرطان مشخص شده در مقایسه با عضوی از خانواده که هرگز به سرطان مبتلا نشده، اطلاعات بیشتر و مفیدتری در اختیار قرار می دهد.

اگر قبلاً در خانواده، شخصی یافت شده که مبتلا به سندرم استعداد ارثی ابتلا به سرطان است، آنگاه هر یک از اعضای خانواده که ممکن است این ژن تغییریافته را به ارث برده باشند - حتی اگر (هنوز) سرطان نداشته باشند – لازم است که انجام آزمایش ژنتیکی را مد نظر قرار دهند. آگاهی از خطرات تهدید کننده آنها ممکن است به آنها در پیشگیری از بروز سرطان در آینده کمک کند.

نقش مشاوره ژنتیکی در آزمایش ژنتیکی جهت تشخیص سندرم سرطان ارثی چیست؟

مشاوره ژنتیک به طور کلی قبل از انجام هر گونه آزمایش ژنتیکی جهت تشخیص سندرم سرطان ارثی توصیه می شود و ممکن است بعد از انجام آزمایش نیز صورت گیرد- به خصوص اگر نتیجه مثبت رویت شود و فرد به کسب اطلاعات بیشتر در مورد سندرم استعداد ارثی ابتلا به سرطان نیاز داشته باشد. این مشاوره باید توسط یک مشاور ژنتیک آموزش دیده یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی که در ژنتیک سرطان با تجربه اند، انجام شود. مشاوره ژنتیکی معمولاً چندین جنبه از روند آزمایش را در بر می گیرد از جمله:

• ارزیابی خطر سرطان ارثی بر اساس تاریخچه پزشکی شخصی و خانوادگی فرد

• بحث درباره:

• مناسب بودن آزمایش ژنتیکی و مضرات و مزایای احتمالی این آزمایش

• پیامدهای پزشکی نتایج آزمایش مثبت، منفی و نامشخص 

• این احتمال که یک نتیجه آزمایش ممکن است گویا نباشد (یعنی ممکن است نوعی تغییر ژنتیکی را پیدا کند که تأثیرش بر ایجاد سرطان مشخص نباشد)

• خطرات و مزایای روانشناختی نتایج آزمایش ژنتیکی

• خطر انتقال ارثی نوعی تغییر ژنتیکی به فرزندان

• تأثیر آزمایش بر روی خانواده

• بهترین آزمایش قابل انجام

• توضیح آزمایش (های) خاصی که ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد و توضیح دقت وصحت فنی آزمایش (ها) و تفسیر آن (ها)

مشاوره ژنتیکی همچنین ممکن است شامل ارائه توصیه هایی شود در مورد: مراقبت های پیشگیرانه و غربالگری بیمار، ارجاع بیمار به گروه های پشتیبانی و سایر منابع اطلاعاتی، و ارائه پشتیبانی عاطفی به فرد دریافت کننده نتایج.

آگاهی از این موضوعات بخش مهمی از فرآیند رضایت آگاهانه برای انجام آزمایش ژنتیکی است. رضایت آگاهانه کتبی معمولاً قبل از انجام آزمایش ژنتیکی دریافت می گردد. افراد رضایت خود را با امضای یک فرم اعلام می دارند که در آن قید شده به آنها در مورد هدف آزمایش، پیامدهای پزشکی آن، خطرات و مزایای آن، جایگزین های امکانپذیر برای این آزمایش و حقوق مربوط به حریم خصوصی آنها اطلاع رسانی شده و آنها نیز از تمام این موارد آگاهی یافته اند.

آزمایش های ژنتیکی بر خلاف اکثر آزمایش های پزشکی دیگر می توانند اطلاعاتی نه تنها در مورد فرد مورد آزمایش بلکه در مورد خویشاوندان آن فرد نیز ارائه دهند. هنگامی كه یكی از اعضای خانواده نتایج آزمایش ژنتیك را فاش كند روابط خانوادگی می تواند تحت تأثیر قرار گیرد چرا كه ممكن است این نتایج پیامدهایی برای سایراعضای خانواده داشته باشد. اعضای خانواده ممکن است درباره اینکه آگاهی نسبت به داشتن نوعی تغییر ژنتیکی مرتبط با بیماری چه مقدار مفید است، نظرات متفاوتی داشته باشند. مباحث مربوط به سلامت ممکن است پیچیده شود آنگاه که بعضی از اعضای خانواده در مورد وضعیت ژنتیکی خود اطلاع داشته باشند در حالی که سایر اعضای خانواده نخواهند در این باره بدانند. گفتگو با متخصصان ژنتیک ممکن است به درک بهتر اعضای خانواده نسبت به حالت های پیچیده ای که ممکن است با آنها روبرو شوند، کمک کنند.

آزمایش ژنتیکی چگونه انجام می شود؟

انجام آزمایشات ژنتیکی معمولاً توسط مشاور ژنتیکی، پزشک یا سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی شخص که سابقه فرد و خانواده وی را بررسی کرده اند، درخواست می شود. گزینه های آزمایش ژنتیکیای که ممکن است یک متخصص بهداشت و درمان انتخاب کند، شامل آزمایش هایی است که به دنبال یک ژن واحد جستجو می کنند و آنهایی که به طور همزمان به دنبال چندین ژن تغییریافته ی مضر جستجو می کنند. آزمایشات نوع دوم به آزمایش های چند ژنی (یا چند پانلی) معروف هستند.

آزمایش ژنتیکی بر روی نمونه اندکی از مایعات یا یک بافت بدن - معمولاً خون و گاها بزاق دهان و سلول های گرفته شده از داخل گونه یا سلولهای پوستی - انجام می شود. نمونه گرفته شده سپس به آزمایشگاهی که مخصوص آزمایش ژنتیک است فرستاده می شود. جواب آزمایش به دکتر یا مشاوری که این آزمایش را درخواست کرده، ارسال می گردد. أخذ نتایج آزمایش معمولاً چندین هفته یا بیشتر طول می کشد.

بیمه درمانی معمولاً مشاوره ژنتیك و بسیاری از آزمایشات ژنتیك را - در صورتی که ضرورت پزشکی آنها تایید شده باشد – پوشش می دهد. شخصی که تصمیم به انجام آزمایش ژنتیکی گرفته، باید قبل از آزمایش با پزشک و شرکت بیمه خود راجع به هزینه ها و پوشش بیمه سلامت برای این آزمایش صحبت کند.

نتایج آزمایش ژنتیکی چه معنایی دارند؟

آزمایش ژنتیکی می تواند چندین نتیجه ممکن را ارائه دهد از جمله: مثبت، منفی، منفی صحیح، منفی غیرگویا، انواع جوابهای غیرمطئمن، یا پاسخ های بی ضرر.

نتیجه مثبت. نتیجه آزمایش مثبت به این معنی است که آزمایشگاه تغییری ژنتیکی پیدا کرده که با نوعی سندرم استعداد ارثی ابتلا به سرطان مرتبط است. یک نتیجه مثبت ممکن است:

• برای شخصی که مبتلا به سرطان است، تأیید کنید که سرطان احتمالاً ناشی از به ارث بردن تغییراتی ژنتیکی بوده و می تواند در جهت دهی به مسیر درمانی کمک می کند

• نشان دهنده خطر بالای ابتلا به سرطان خاصی در آینده را مشخص کند و برای مدیریت آتی جهت کاهش این خطر راهنما گردد

• اطلاعات مهمی در اختیار قرار دهد بطوری که به کمک این اطلاعات سایر اعضای خانواده بتوانند درمورد مراقبت های بهداشتی خود تصمیم گیری درستی کنند، مانند تصمیم گیری درست در رابطه با انجام یا عدم انجام آزمایش ژنتیکی جهت فهمیدن اینکه آیا آنها نیز تغییر ژنتیکی را به ارث بردهاند یا خیر.

 همچنین نتیجه مثبت آزمایش افراد که نشان می دهد در آینده در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان هستند، ممکن است بتواند به آنها کند برای کاستن خطر ابتلا به سرطان یا شناسایی زودهنگام سرطان اقداماتی ترتیب داده شود، از جمله اینکه :

• در سنین جوانی یا سنین پایین تر برای وجود احتمالی علائم سرطان مورد بررسی قرار گیرند

• با دریافت دارو یا انجام جراحی برای از بین بردن بافت "در معرض خطر"، خطر ابتلا به سرطان در آنها کاسته شود. (این رویکردهای کاهش خطر ابتلا تنها برای چند سندرم سرطان ارثی قابل اتخاذ می باشند.)

• تغییر رفتارهای شخصی (مانند ترک سیگار، ورزش بیشتر و دریافت رژیم غذایی سالم تر) برای کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان ها

• کمک به فرد در تصمیم گیریهای مربوط به بارورشدن و بارداری

نتیجه منفی. نتیجه آزمایش منفی بدین معنیست که آزمایشگاه نتوانسته با استفاده از آزمایش صورت گرفته نوع خاصی از تغییرات ژنتیکی را که آن آزمایش برای تشخیصش طراحی شده، پیدا کند. این نتیجه زمانی دارای بیسترین فایده است که از قبل معلوم شده باشد در یک خانواده نوعی تغییر ژنتیکی مرتبط با نوع خاصی بیماری وجود دارد. در چنین حالتی نتیجه منفی می تواند نشان دهد که عضو آزمایش شده خانواده، تغییر ژنتیکی ای را که در خانواده آنها وجود دارد به ارث نبرده و بنابراین این فرد سندرم استعداد  ارثی ابتلا به نوع سرطانی که برای آن آزمایش شده را ندارد. چنین نتیجه آزمایشی، منفی واقعی نامیده می شود. نتیجه منفی واقعی به معنای عدم وجود احتمال ابتلا به سرطان نیست بدین معناست که احتمال ابتلای آن فرد به سرطان همانند این احتمال در جمعیت عمومی است.

هنگامی که سابقه خانوادگی یک فرد پر از موارد سرطانی باشد اما برای این خانواده تغییر ژنتیکی  مرتبط با با سندرم سرطان ارثی ای یافت نشده باشد، آنگاه نتیجه منفی چنین آزمایشی به عنوان منفی غیرگویا دسته بندی می شود (یعنی اینکه معمولاً اطلاعات مفیدی ارائه نمی دهد.)

در صورتی که نتیجه آزمایش منفی شود، این مطلب حائز اهمیت می شود که پزشکان و مشاوران ژنتیک شخص مطمئن شوند غربالگری سرطان فرد متناسب با سوابق شخصی و خانوادگی آن شخص و سایر عوامل مخاطره آمیزی که ممکن است داشته باشد، انجام شده است. حتی زمانی که نتیجه آزمایش ژنتیکی منفی باشد نیز ممکن است برخی افراد از افزایش نظارت بر سرطان سودمند شوند.

تغییر ژنتیکی فاقد معنای مشخص. اگر آزمایش ژنتیکی یک تغییر ژنتیکی را نشان دهد که ارتباطش با سرطان پیشتر تایید نشده باشد، نتیجه آزمایش فرد ممکن است یک تغییر ژنتیکی فاقد معنای مشخص یا VUS را گزارش کند. این نتیجه ممکن است غیرقابل تفسیر باشد، به این معنی که اطلاعات به شناسایی عوامل مخاطره آمیز آنها کمک نمی کند و معمولاً در تصمیم گیری های مربوط به مراقبت های بهداشتی مورد ملاحظه قرار نمی گیرد.

همچنان که محققان اطلاعات بیشتری در مورد تغییریافته های ژنتیکی مرتبط با سرطان کسب می کنند، ممکن است طبقه بندی برخی تغییریافته های ژنی دستخوش تغییر شود.غالبا تغییریافته هایی که پیشتر به عنوان تغییریافته های فاقد معنای مشخص طبقه بندی شده اند، در دسته تغییریافته های بی ضرر طبقه بندی می شوند (که به معنای آن است از نظر بالینی مهم نیستند)، اما گاهی ممکن است در نهایت معلوم شود که وجود یک VUS با افزایش احتمال ابتلا به سرطان همراه است. بنابراین برای شخصی که آزمایش شده است لازم است که مرتب با سرویس ارائه دهنده ای که آزمایش ژنتیکی را انجام داده است در ارتباط باشد تا اطلاعاتش در مورد تغییریافته های ژنتیکی اش به روز باشد.

تغییریافته های بی ضرر. اگر آزمایش ژنتیکی نوعی تغییر ژنتیکی را نشان دهد که در بین افراد فاقد سرطان در جمعیت عمومی وجود داشته باشد، این تغییر ژنتیکی یک تغییر بی ضرر نامیده می شود. همه افراد دارای تغییریافته های بی ضرری هستند که با افزایش خطر ابتلا به بیماری همراه نیست.

نتایج آزمایش ژنتیکی براساس بهترین اطلاعات علمی موجود در زمان انجام آزمایش تهیه می گردد. اگر چه متأسفانه هیچ آزمایشی نمی تواند 100٪ بدون خطا باشد، با این حال نتیجه اغلب آزمایش های ژنتیکی بسیار دقیق است. با این وصف انجام آزمایش ژنتیکی به سفارش یک فرد خبره در زمینه ژنتیک سرطان که بتواند یک آزمایشگاه معتبر را انتخاب نماید، برای اطمینان از کسب دقیق ترین نتایج ممکن بسیار مهم است.

آشنایی با چند مورد از فواید آزمایش ژنتیکی برای سندرمهای استعداد ارثی ابتلا به سرطان 

آزمایش ژنتیکی برای فرد - صرف نظر از اینکه نتیجه اش مثبت یا منفی شود - می تواند مزایایی به همراه داشته باشد.

• اگر نتیجه آزمایش منفی گویا باشد می تواند برای فرد آرامش خاطر فراهم کند چرا که می داند یک تغییر ژنتیکی مضر در او به ارث نرسیده است.

• اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، این امکان را برای فرد فراهم می کند تا خطرات سرطانزای خود را درک کرده و در برخی موارد آنها را مدیریت کند.

• نتایج آزمایش ژنتیکی برای افرادی که ابتلای آنها به سرطان قبلاً مشخص شده، ممکن است به آنها در تصمیم گیری در مورد مسیر درمانیشان کمک کند و خطر ابتلا به سرطان های دیگر را درک کنند.

• آزمایش ژنتیکی برای اعضای خانواده این امکان را فراهم می سازد تا در مورد خطرات سرطانی خود آگاه شوند.

آشنایی با چند مورد از مضرات احتمالی آزمایش ژنتیکی برای سندرمهای استعداد ارثی ابتلا به سرطان 

آزمایش ژنتیکی می تواند بطور بالقوه آسیب های عاطفی، اجتماعی و مالی به همراه داشته باشد، از جمله:

استرس روانشناختی ناشی از آگاهی فرد از داشتن یک تغییر ژنتیکی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد و تصمیم گیری وی در رابطه با اینکه آیا باید این یافته ها را با خویشاوندان خونی خود به اشتراک بگذارد یا خیر.

• نتایج آزمایش غیرگویا همانند گزارش مربوط به داشتن یک تغییر ژنتیکی فاقد معنای مشخص (VUS) ، موجب افزایش عدم اطمینان شده و ممکن است استرس را تا زمان مشخص شدن نتایج افزایش دهد.

• احساس گناه در فردی که تغییر ژنتیکی مضر را به ارث نبرده به این دلیل که در سایر اعضای خانواده این تغییر ژنتیکی مضر وجود دارد

• هزینه خود آزمایش و آزمایش های اضافی متعاقب آن (در صورتی که تحت پوشش بیمه نباشد)

• مسائل مربوط به حریم خصوصی و تبعیض

• اطلاعات نادرست یا گمراه کننده بدست آمده ازDTC یا آزمایش ژنتیکی بالینی

چه تحقیقاتی به منظور بهبود آزمایشات ژنتیکی مربوط به سرطان در حال انجام است؟

تحقیقات برای یافتن راههای بهتر تشخیص، معالجه و پیشگیری از سرطان در افرادی که دارای تغییریافته های ژنتیکی بوده بطوری که خطر ابتلا به سرطان های خاصی را در آنها افزایش می دهد، در جریان است. دانشمندان همچنین در حال انجام مطالعاتی هستند که به شناسایی تغییرات ژنتیکی بیشتری که می توانند خطر ابتلا به سرطان را در فرد افزایش دهند، منتج گردند. همچنین کارهای زیادی برای افزایش دقت و اطمینان از طبقه بندی تغییریافته های ژنتیکی ای که قبلا با آزمایش کشف شده اند، در جریان است.

هدف گروهی دیگر از تحقیقات این است که پزشکان و بیماران راجع به خطرات سرطان در ارتباط با تغییریافته های ژنتیکی خاص - به ویژه تغییریافته های فاقد معنای مشخص - اطلاعات بهتری در اختیار داشته باشند. به عنوان مثال در یک رویکرد تحقیقاتی به نام ویرایش ژنوم اشباع، از ویرایش ژن CRISPR-Cas9 برای ایجاد 4000 تغییر ژنتیکی مختلف در سراسر ناحیه ای از ژن BRCA1 استفاده شده، تغییراتی که برای عملکرد این ژن به عنوان یک سرکوبگر تومور مهم است. ویرایش ژن در سلولهای خاص انجام شده است که بدون عملکرد پروتئین BRCA1 قادر به زنده ماندن نیستند. نتایج ویرایش ژن برای تغییریافته های ژنتیکی مختلفی که داده های بالینی آنها در دسترس بوده، در بیش از 96٪ موارد با یافته های بالینی همخوان و منطبق بوده است و این میزان انطباق نشان می دهد که از این روش می توان برای طبقه بندی میزان خطر آفرینی تغییریافته های فاقد معنای مشخص واقع بر سایر ژنها در رابطه با سرطان استفاده کرد.

تلاش های مشترکی که داده های بالینی و ژنومیک را در هم می آمیزند - مانند وب پورتال BRCA ExchangeExit -، منبع کاملی در اختیار افراد قرار می دهند تا از این طریق بتوانند هنگام دریافت نتایج یک آزمایش ژنتیکی به این گونه منابع مراجعه کنند و از اهمیت بالینی تغییریافته های ژنتیکی خاصی اطلاع یابند. ClinVar یک بایگانی عمومی است جهت تقویت جمع آوری شواهد مربوط به اهمیت بالینی تغییریافته های ژنتیکی مختلف.

NCI از طریق آزمایشگاه تحقیقات ژنومیکی سرطان خود در حال اجرای برنامه ای فعال تحت عنوان GWAS (مطالعات در مقیاس ژنوم) می باشد. این تکنیک ژنوم های افراد مختلف را برای یافتن نشانگرهای ژنتیکی مرتبط با برخی خصوصیات قابل مشاهده خاص یا خطر ابتلا به بیماری خاصی مقایسه می کند. هدف این است که بدانیم ژن ها چگونه در ایجاد یک بیماری خاص دخالت می کنند و از این درک برای توسعه استراتژی های پیشگیرانه و درمانی بهتر استفاده می کنند.

دیگرتحقیقات NCI بر روی بهبود روش ها مشاوره ژنتیکی و نتایج حاصل از آن، مطالعه خطرات و مزایای آزمایش ژنتیکی خانگی و ارزیابی تأثیر تجاری سازی این آزمایشات بر روی بیماران، ارائه دهندگان این آزمایشات و سیستم مراقبت های بهداشتی متمرکز است. محققان همچنین در تلاشند روشهای آزمایشگاهی موجود برای آزمایش ژنتیكی را بهبود بخشند.