گلوکز اولین منبع انرژی سلول های بدن و تنها منبع انرژی برای مغز و سیستم اعصاب می باشد. باید مقدار کافی گلوکز به بدن برسد و مقدار نسبتا ثابتی از گلوکز در خون...
برای انجام آزمایش از خون وریدی و گاهی نیز از ادرار راندم استفاده می شود.
معمولا توصیه می شود بیمار حداقل 8 ساعت ناشتا باشد.
در افراد دیابتیک برای کنترل بهتر قند خون معمولا از قند خون ناشتا و بعد از غذا استفاده می شود.
گلوکز اولین منبع انرژی سلول های بدن و تنها منبع انرژی برای مغز و سیستم اعصاب می باشد. باید مقدار کافی گلوکز به بدن برسد و مقدار نسبتا ثابتی از گلوکز در خون وجود داشته باشد.
در موقع هضم میوه جات، سبزیجات ، نان و سایر منابع غذایی ، کربوهیدرات ها به گلوکز تجزیه می شوند در روده کوچک جذب شده و بوسیله خون در اختیار تمام سلول های بدن قرار می گیرد. استفاده از گلوکز برای تولید انرژی به هورمون انسولین تولید شده توسط لوزالمعده وابسته است. انسولین ورود گلوکز را به داخل سلولهای بدن و ذخیره کوتاه مدت آنرا در کبد بصورت گلیکوژن و در بافت چربی بصورت تری گلیسیرید فراهم می کند. بطور طبیعی اندکی بعد از مصرف غذا مقدار گلوکز افزایش می یابد و در پاسخ به آن انسولین از لوزالمعده متناسب با مقدار غذای مصرف شده آزاد می شود ، مقدار گلوکز در خون کاهش می یابد و لوزالمعده با کاهش انسولین به آن پاسخ می دهد و نهایتا ترشح انسولین متوقف می شود.
در صورتیکه مقدار گلوکز خون کاهش بیشتری داشته باشد مثل بین غذاها یا کار شدید ، گلوکاگن(هورمون دیگر لوزالمعده) ترشح می شود و از کبد مقداری گلیکوژن را به گلوکز تبدیل کرده و مقدار آن را در خون افزایش می دهد. در صورتیکه مکانیسم باز خوردی گلوکز و انسولین درست کار کند مقدار گلوکز در خون تقریبا ثابت می ماند. اگر این تعادل از بین برود ، مقدار گلوکز در خون افزایش می یابد و بدن تلاش می کند با افزایش انسولین و خارج کردن گلوکز از طریق ادرار تعادل را برقرار کند.
چندین حالت محدود وجود دارد که این تعادل بین گلوکز و هورمون های لوزالمعده بهم می خورد که منجر به افزایش یا کاهش گلوکز خون می شود . شایعترین علت آن دیابت می باشد.
دیابت گروهی از اختلالاتی است که در آن تولید انسولین کاهش می یابد یا به اثر انسولین مقاومت وجود دارد . بیماران مبتلا به دیابت درمان نشده قادر نیستند بطور طبیعی گلوکز را فرآوری کرده و از آن استفاده کنند.
کسانیکه قادر به تولید انسولین کافی نیستند یا اصلا انسولین تولید نمی کنند (بطور مشخص دارای آنتی بادی های دیابت) دیابت نوع 1 دارند و کسانیکه به انسولین مقاومت دارند و یا قادر به تولید انسولین کافی نیستند یا پیش دیابتیک هستند یا دیابت نوع 2 دارند.
تغییر حاد شدید قند خون چه افزایش یا کاهش آن خطرناک بوده و سبب نارسایی اعضا ، صدمه مغزی کما (coma) و در موارد شدید باعث مرگ می شود. افزایش طولانی مدت مقدار گلوکز می تواند باعث صدمه پیشرونده به اعضای مثل کلیه ، چشم ، قلب و عروق خونی و عصب ها شود . و کاهش طولانی مدت قند خون منجر به صدمه به مغز و عصب ها می شود.
در بعضی خانم ها دیابت بارداری بوجود می آید که به معنی افزایش قند خون در طی بارداری می باشد و در صورتیکه درمان نشوند نوزادان بزرگی بدنیا می آورند که قند خون آنها ممکن است پایین باشد. خانم های مبتلا به دیابت بارداری ممکن است به دیابت مبتلا بشوند یا اصلا دیابت نگیرند.